arrivée Ile Maurice
Blijf op de hoogte en volg Lara
19 September 2012 | Mauritius, Grand Baie
Bonjour tout le monde!
(nee, ik kan nog steeds geen woord Frans... maar het klonk wel even leuk om te doen)
Pfff, waar zal ik toch eens beginnen? Ik weet nu al dat ik veel te veel ga vertellen, dus ik zal het je niet kwalijk nemen als er stukken worden geskipt. Toch lastiger dan verwacht zo’n verhaal schrijven, maar zal gewoon maar bij het begin beginnen:
Daar ging ik dan, weggebracht naar Dusseldorf door mijn lieve papa, mama en ons Rowtje. Ben voor mijn doen eigenlijk heel rustig vetrokken en heb een goede vlucht gehad richting Dubai. Eenmaal daar aangekomen was er toch wel wat sprake van trillende benen en duizeligheid, maar gelukkig heeft het boek dat ik van jullie allemaal heb mogen ontvangen mij er goed doorheen geholpen. Dankjewel daarvoor!! Het waren echt fantastische berichtjes (en dan zal ik sommige handschriften buiten beschouwing laten)!! Ook mijn tweede vlucht verliep prima en voor ik het wist was ik in Mauritius. Daar heb ik een boel controles gehad en het was allemaal een beetje zoeken, maar gelukkig werd ik wel opgehaald vanaf het vliegveld en dit werd gedaan door de zoon van mijn huisbaas (die mij meteen heel stoer vertelde dat hij bij de politie werkte, dus ik hoefde niet bang te zijn). Erg grappig, want tijdens de rit naar mijn huis heeft hij nog 3 andere vrienden opgepikt en afgezet, dus heb gelijk een toeristische route gehad door het gigantisch drukke Port Louis (de hoofdstad/centrum). Na deze lange tocht arriveerde ik eindelijk in het grote felgroene huis, waar ik de komende maanden zou gaan vertoeven. Daar werd ik ontvangen door een lieve Indische vrouw genaamd Bibi, de vrouw van de huisbaas. Zij heeft mij onze verdieping getoond, wat verteld over de andere huisgenoten, het internet aangesloten en mij de sleutels overhandigd. Ook had ik gelijk een korte ontmoeting met de 2 Nederlandse jongens van de benedenverdieping (Lars en Ad van de Veluwe), maar ben daarna al vrij snel terug naar boven gegaan om wat uurtjes slaap te pakken, want die had ik al 26 uur niet gehad (jap, ik ben zo’n raar figuur dat in geen enkel vervoersmiddel kan slapen). Wel om 16.30 netjes mijn wekker gezet, want om 17.00 zou mijn huisgenootje Deborah terug komen van werk. Een erg leuke meid!! We hebben samen wat boodschapjes gedaan in het winkeltje bij ons om de hoek en een hapje gegeten (vissticks!). Vervolgens zijn we samen naar het andere huis met studenten gegaan, waar ik ook mijn mede stageloper Renate zou gaan ontmoeten. Daar hebben we wat spelletjes gespeeld en heb ik van Renate wat uitleg gekregen over ons stagebedrijf sportclub R. Toch wel vroeg naar huis gegaan, want was nog tamelijk moe van de vlucht en Deborah zou mij de plek laten zien waar ik elke ochtend opgehaald zou worden voor werk (leuk, want de verzamelplek is bij de locale club Enfants Terribles en die zit dus mooi op loopafstand van mijn huis!).
ZO! En dat was dan nog alleen maar de zaterdag, nu op naar de zondag: mijn eerste dag werken. De dag dat ik al gelijk verkeerd ben gelopen naar de ophaalplek (liep er doodleuk voorbij en ging veel te ver, waardoor ik vervolgens weer terug kon). Verder had ik van 11.00 tot 18.00 op een beurs gestaan om R te promoten bij de bevolking. Ook heb ik gelijk mijn stagebegeleider en bazen ontmoet: Alia (hoofd marketing en onze begeleider), Ariane (niet precies duidelijk, maar is ook leidinggevende en geeft sportlessen) en Fabrice (hoofd van alle R filialen). Ze zijn allemaal héél erg aardig! Ariane is een grappige vrouw met veel verhalen en zei ons al meteen dat zij onze mama van het Noorden zou zijn, dus mocht er ooit iets zijn, konden/kunnen we bij haar terecht. Zij is dus ook gelijk met naar de pinautomaat gereden, toen ik aangaf dat ik mijn huisbaas moest gaan betalen. Super fijn, maaaaaaaaar dan moet wel je pinpas ook werken... en dat was helaas bij mij niet het geval (kon geen geld pinnen, want de pas was kapot), erg handig zo in het begin. Gelukkig zijn de andere studenten/huisgenoten bereid het me te lenen! Toen ik terug kwam van werk was ook de laatste jongen van het huis aangekomen, Patrick uit Duitsland, ook erg aardig! Later die avond ben ik uit eten geweest met Deborah om onze tijd in Mauritius in te luiden. We zaten bij een Italiaans restaurantje aan de haven met heerlijke pizza’s EN niet te vergeten: toetjes (YES, ook in Mauritius weten ze hoe ze goede toetjes maken)!
De volgende dag (maandag) was ik vrij en ben ik samen met Renate en Christina (het Duitse huisgenootje van Renate) een dagje op stap geweest om al wat van Mauritius te zien. We hebben veel gewandeld en een man uit Mauritius ontmoet die ons het een en ander vertelde over het land en de omgeving van Grand Bay (Baie). Dat is trouwens echt een pluspunt van hier: de mensen zijn zo aardig, behulpzaam en beleefd. Ze vertellen van alles, laten je gratis kleine dingen proeven of meenemen, nodigen je uit om langs te komen of willen je vervoeren als ze zien dat je loopt (dit is overigens niet altijd even handig, want veel auto’s stoppen op de weg om je mee te nemen, maar je weet nooit of het uit goede bedoelingen is of niet). Na dit eerste dagje uit zijn we allemaal weer naar huis gegaan en hadden we afgesproken ’s avonds te verzamelen bij de S U, een mega mega mega grote supermarkt, waar je elkaar om de seconde verliest of verdwaalt. Hier hebben we wat basisinkopen gedaan voor het huis en ’s avonds gezellig met onze verdieping gegeten en geborreld.
En dan hebben we nog de dinsdag: een dag vol gekkigheid. Het begon al in de ochtend toen ik samen met Renate het gebouw van R ging bezoeken, te komisch voor woorden, want het wordt momenteel nog gebouwd. Het gebouw waar we nu dus horen te werken is nog helemaal niet af en staat nog in de steigers en zal ook pas de 24e van oktober klaar zijn (maar van horen zeggen, zou dat nog wel eens langer kunnen gaan duren, ze doen het hier namelijk allemaal gewoon lekker op het gemak). Wel heb ik echt een super toffe opdracht gekregen: mag namelijk de foto’s gaan maken voor het bedrijf (van begin tot eind) en deze zullen zij gaan gebruiken voor de site/facebook etc. Na dit bezoek mochten we weer naar huis (daar konden we alvast beginnen met de database voor het bedrijf). Hier ben ik dan ook een hele poos mee bezig geweest, tot er op een moment door de jongens van beneden werd geroepen dat er brand was bij de buren. (Ik noem het dankzij Pauline ook wel een ‘spanning en sensatie momentje’). Toen we gingen kijken, stond heel de woonkamer in de fik. Ook kwam Deborah net aangelopen, zij heeft gebeld naar de politie/brandweer en samen met haar ben ik rond het huis gelopen en geschreeuwd of er nog iemand binnen was (we hoorden namelijk een televisie en een hond). Er was geen respons, dus op dat moment dachten we dat er niemand was. Best link, want naast de woonkamer stond een barbecue met gasflessen. Inmiddels een poos later, kwam er een vrouw helemaal in paniek naar beneden gelopen. Ze sliep blijkbaar en had niets gemerkt. Wij probeerden haar te kalmeren, maar op dat moment gebeurde er nog iets maffers, ze liep terug en pakte haar tuinslang om zelf de brand te gaan blussen! Ze stapte half het huis in terwijl er al van alles naar beneden viel. We hebben geprobeerd haar tegen te houden, maar geen kans dat ze zou stoppen. Gelukkig is er niets gebeurd, maar het was wel even akelig. Na een tijdje kwam ook de brandweer en toen was alles wel weer redelijk op orde (gek, maar ook interessant om mee te maken, want alles gaat hier zo anders als in Nederland). Later die avond gingen ik en Deborah weer boodschappen doen bij de S U, want Patrick zou die nacht 28 worden, daar moest dus wat voor gehaald worden. En ja hoor daar was het volgende maffe alweer: de super U was dicht omdat die avond de openingsceremonie zou zijn voor de vergroting van de S U (nog groter dus!) en alleen V.I.P. leden van de supermarkt konden binnen (haha, de supermarkt met een gastenlijst, fantastisch!). Ik en Deborah zijn vervolgens de bus weer ingestapt om naar de volgende supermarkt te gaan. Daar hebben we een aantal leuke cadeautjes gekocht, zoals: wijnglazen, rum en een felroze douchegordijn (waarom een douchegordijn? Nou vanaf dag 1 had Patrick het al over het smerige douchegordijn). Toen we klaar waren, wilden we terug met de bus naar huis, maar dat kon niet meer. Blijkbaar rijden de bussen hier maar tot half 8, daarna zul je het taxi’s moeten doen (en ja, dan gaat het hard met het geld..). Eenmaal thuis hebben we met het hele huis gegeten, de cadeautjes gegeven en rum gedronken. Erg gezellig!
Vandaag heb ik een rustig dagje gehad: in de ochtend mee naar de pilates les geweest van Ariane (tjonge, ik wist niet dat pilates ook alles te maken had met buik- en beenspieren, dat wordt spierpijn morgen). Verder vieren we vanavond de verjaardag van Patrick met alle huizen en gaan we stappen, morgen is namelijk een nationale feestdag, dus dan zijn we wéér vrij (en er blijken hier heeeel veeeel nationale feestdagen te zijn door alle verschillende religies, dus dat kan nog wel eens leuk worden).
Nou, dat is me toch wel, zoals verwacht, een redelijk verhaal. Hopelijk was het ook een beetje interessant...! Ik denk niet dat ik de volgende keer alles zo duidelijk per dag ga beschrijven, maar in het begin is dat wel handig, dan weet je misschien een beetje waar ik het over heb bij bepaalde namen, begrippen, mensen etc. etc. Ik weet nog niet waar ik de foto’s op ga zetten (sowieso op Facebook), maar het is wel leuk als ik er een paar kan tonen, dan heb je bij bepaalde dingen ook een beetje een beeld!
Tot de volgende keer!
Kus Lara
P.s. Is het niet ontzettend sociaal dat ik het nog helemaal niet over het weer van hier heb gehad? Ik hou er wel een beetje rekening mee dat het daar in Holland alsmaar slechter wordt... En hier alsmaar beter (OEPS!)
(nee, ik kan nog steeds geen woord Frans... maar het klonk wel even leuk om te doen)
Pfff, waar zal ik toch eens beginnen? Ik weet nu al dat ik veel te veel ga vertellen, dus ik zal het je niet kwalijk nemen als er stukken worden geskipt. Toch lastiger dan verwacht zo’n verhaal schrijven, maar zal gewoon maar bij het begin beginnen:
Daar ging ik dan, weggebracht naar Dusseldorf door mijn lieve papa, mama en ons Rowtje. Ben voor mijn doen eigenlijk heel rustig vetrokken en heb een goede vlucht gehad richting Dubai. Eenmaal daar aangekomen was er toch wel wat sprake van trillende benen en duizeligheid, maar gelukkig heeft het boek dat ik van jullie allemaal heb mogen ontvangen mij er goed doorheen geholpen. Dankjewel daarvoor!! Het waren echt fantastische berichtjes (en dan zal ik sommige handschriften buiten beschouwing laten)!! Ook mijn tweede vlucht verliep prima en voor ik het wist was ik in Mauritius. Daar heb ik een boel controles gehad en het was allemaal een beetje zoeken, maar gelukkig werd ik wel opgehaald vanaf het vliegveld en dit werd gedaan door de zoon van mijn huisbaas (die mij meteen heel stoer vertelde dat hij bij de politie werkte, dus ik hoefde niet bang te zijn). Erg grappig, want tijdens de rit naar mijn huis heeft hij nog 3 andere vrienden opgepikt en afgezet, dus heb gelijk een toeristische route gehad door het gigantisch drukke Port Louis (de hoofdstad/centrum). Na deze lange tocht arriveerde ik eindelijk in het grote felgroene huis, waar ik de komende maanden zou gaan vertoeven. Daar werd ik ontvangen door een lieve Indische vrouw genaamd Bibi, de vrouw van de huisbaas. Zij heeft mij onze verdieping getoond, wat verteld over de andere huisgenoten, het internet aangesloten en mij de sleutels overhandigd. Ook had ik gelijk een korte ontmoeting met de 2 Nederlandse jongens van de benedenverdieping (Lars en Ad van de Veluwe), maar ben daarna al vrij snel terug naar boven gegaan om wat uurtjes slaap te pakken, want die had ik al 26 uur niet gehad (jap, ik ben zo’n raar figuur dat in geen enkel vervoersmiddel kan slapen). Wel om 16.30 netjes mijn wekker gezet, want om 17.00 zou mijn huisgenootje Deborah terug komen van werk. Een erg leuke meid!! We hebben samen wat boodschapjes gedaan in het winkeltje bij ons om de hoek en een hapje gegeten (vissticks!). Vervolgens zijn we samen naar het andere huis met studenten gegaan, waar ik ook mijn mede stageloper Renate zou gaan ontmoeten. Daar hebben we wat spelletjes gespeeld en heb ik van Renate wat uitleg gekregen over ons stagebedrijf sportclub R. Toch wel vroeg naar huis gegaan, want was nog tamelijk moe van de vlucht en Deborah zou mij de plek laten zien waar ik elke ochtend opgehaald zou worden voor werk (leuk, want de verzamelplek is bij de locale club Enfants Terribles en die zit dus mooi op loopafstand van mijn huis!).
ZO! En dat was dan nog alleen maar de zaterdag, nu op naar de zondag: mijn eerste dag werken. De dag dat ik al gelijk verkeerd ben gelopen naar de ophaalplek (liep er doodleuk voorbij en ging veel te ver, waardoor ik vervolgens weer terug kon). Verder had ik van 11.00 tot 18.00 op een beurs gestaan om R te promoten bij de bevolking. Ook heb ik gelijk mijn stagebegeleider en bazen ontmoet: Alia (hoofd marketing en onze begeleider), Ariane (niet precies duidelijk, maar is ook leidinggevende en geeft sportlessen) en Fabrice (hoofd van alle R filialen). Ze zijn allemaal héél erg aardig! Ariane is een grappige vrouw met veel verhalen en zei ons al meteen dat zij onze mama van het Noorden zou zijn, dus mocht er ooit iets zijn, konden/kunnen we bij haar terecht. Zij is dus ook gelijk met naar de pinautomaat gereden, toen ik aangaf dat ik mijn huisbaas moest gaan betalen. Super fijn, maaaaaaaaar dan moet wel je pinpas ook werken... en dat was helaas bij mij niet het geval (kon geen geld pinnen, want de pas was kapot), erg handig zo in het begin. Gelukkig zijn de andere studenten/huisgenoten bereid het me te lenen! Toen ik terug kwam van werk was ook de laatste jongen van het huis aangekomen, Patrick uit Duitsland, ook erg aardig! Later die avond ben ik uit eten geweest met Deborah om onze tijd in Mauritius in te luiden. We zaten bij een Italiaans restaurantje aan de haven met heerlijke pizza’s EN niet te vergeten: toetjes (YES, ook in Mauritius weten ze hoe ze goede toetjes maken)!
De volgende dag (maandag) was ik vrij en ben ik samen met Renate en Christina (het Duitse huisgenootje van Renate) een dagje op stap geweest om al wat van Mauritius te zien. We hebben veel gewandeld en een man uit Mauritius ontmoet die ons het een en ander vertelde over het land en de omgeving van Grand Bay (Baie). Dat is trouwens echt een pluspunt van hier: de mensen zijn zo aardig, behulpzaam en beleefd. Ze vertellen van alles, laten je gratis kleine dingen proeven of meenemen, nodigen je uit om langs te komen of willen je vervoeren als ze zien dat je loopt (dit is overigens niet altijd even handig, want veel auto’s stoppen op de weg om je mee te nemen, maar je weet nooit of het uit goede bedoelingen is of niet). Na dit eerste dagje uit zijn we allemaal weer naar huis gegaan en hadden we afgesproken ’s avonds te verzamelen bij de S U, een mega mega mega grote supermarkt, waar je elkaar om de seconde verliest of verdwaalt. Hier hebben we wat basisinkopen gedaan voor het huis en ’s avonds gezellig met onze verdieping gegeten en geborreld.
En dan hebben we nog de dinsdag: een dag vol gekkigheid. Het begon al in de ochtend toen ik samen met Renate het gebouw van R ging bezoeken, te komisch voor woorden, want het wordt momenteel nog gebouwd. Het gebouw waar we nu dus horen te werken is nog helemaal niet af en staat nog in de steigers en zal ook pas de 24e van oktober klaar zijn (maar van horen zeggen, zou dat nog wel eens langer kunnen gaan duren, ze doen het hier namelijk allemaal gewoon lekker op het gemak). Wel heb ik echt een super toffe opdracht gekregen: mag namelijk de foto’s gaan maken voor het bedrijf (van begin tot eind) en deze zullen zij gaan gebruiken voor de site/facebook etc. Na dit bezoek mochten we weer naar huis (daar konden we alvast beginnen met de database voor het bedrijf). Hier ben ik dan ook een hele poos mee bezig geweest, tot er op een moment door de jongens van beneden werd geroepen dat er brand was bij de buren. (Ik noem het dankzij Pauline ook wel een ‘spanning en sensatie momentje’). Toen we gingen kijken, stond heel de woonkamer in de fik. Ook kwam Deborah net aangelopen, zij heeft gebeld naar de politie/brandweer en samen met haar ben ik rond het huis gelopen en geschreeuwd of er nog iemand binnen was (we hoorden namelijk een televisie en een hond). Er was geen respons, dus op dat moment dachten we dat er niemand was. Best link, want naast de woonkamer stond een barbecue met gasflessen. Inmiddels een poos later, kwam er een vrouw helemaal in paniek naar beneden gelopen. Ze sliep blijkbaar en had niets gemerkt. Wij probeerden haar te kalmeren, maar op dat moment gebeurde er nog iets maffers, ze liep terug en pakte haar tuinslang om zelf de brand te gaan blussen! Ze stapte half het huis in terwijl er al van alles naar beneden viel. We hebben geprobeerd haar tegen te houden, maar geen kans dat ze zou stoppen. Gelukkig is er niets gebeurd, maar het was wel even akelig. Na een tijdje kwam ook de brandweer en toen was alles wel weer redelijk op orde (gek, maar ook interessant om mee te maken, want alles gaat hier zo anders als in Nederland). Later die avond gingen ik en Deborah weer boodschappen doen bij de S U, want Patrick zou die nacht 28 worden, daar moest dus wat voor gehaald worden. En ja hoor daar was het volgende maffe alweer: de super U was dicht omdat die avond de openingsceremonie zou zijn voor de vergroting van de S U (nog groter dus!) en alleen V.I.P. leden van de supermarkt konden binnen (haha, de supermarkt met een gastenlijst, fantastisch!). Ik en Deborah zijn vervolgens de bus weer ingestapt om naar de volgende supermarkt te gaan. Daar hebben we een aantal leuke cadeautjes gekocht, zoals: wijnglazen, rum en een felroze douchegordijn (waarom een douchegordijn? Nou vanaf dag 1 had Patrick het al over het smerige douchegordijn). Toen we klaar waren, wilden we terug met de bus naar huis, maar dat kon niet meer. Blijkbaar rijden de bussen hier maar tot half 8, daarna zul je het taxi’s moeten doen (en ja, dan gaat het hard met het geld..). Eenmaal thuis hebben we met het hele huis gegeten, de cadeautjes gegeven en rum gedronken. Erg gezellig!
Vandaag heb ik een rustig dagje gehad: in de ochtend mee naar de pilates les geweest van Ariane (tjonge, ik wist niet dat pilates ook alles te maken had met buik- en beenspieren, dat wordt spierpijn morgen). Verder vieren we vanavond de verjaardag van Patrick met alle huizen en gaan we stappen, morgen is namelijk een nationale feestdag, dus dan zijn we wéér vrij (en er blijken hier heeeel veeeel nationale feestdagen te zijn door alle verschillende religies, dus dat kan nog wel eens leuk worden).
Nou, dat is me toch wel, zoals verwacht, een redelijk verhaal. Hopelijk was het ook een beetje interessant...! Ik denk niet dat ik de volgende keer alles zo duidelijk per dag ga beschrijven, maar in het begin is dat wel handig, dan weet je misschien een beetje waar ik het over heb bij bepaalde namen, begrippen, mensen etc. etc. Ik weet nog niet waar ik de foto’s op ga zetten (sowieso op Facebook), maar het is wel leuk als ik er een paar kan tonen, dan heb je bij bepaalde dingen ook een beetje een beeld!
Tot de volgende keer!
Kus Lara
P.s. Is het niet ontzettend sociaal dat ik het nog helemaal niet over het weer van hier heb gehad? Ik hou er wel een beetje rekening mee dat het daar in Holland alsmaar slechter wordt... En hier alsmaar beter (OEPS!)
-
19 September 2012 - 15:21
Nienke:
Heee lieve lara!!
Hahaha geweldig sfeertje daar!! Schrijf elke keer maar zo veel! Ofja eigenlijk niet want hier word ik dus zo ontzettend jaloers door....
Heeeeeeel veel plezier daar, maar dat heb je al haha :)
xxxx -
19 September 2012 - 15:28
Marijke:
Hee meis,
Zit ik hier heel illegaal op mijn werk jouw verslag te lezen. Ik had natuurlijk al veel gehoord maar het blijft leuk om het nu ook te lezen met toch weer andere details. Echt op "z'n Lara": lekker uitgebreid en zo beschrijvend dat je er een goed beeld bij kunt vormen.
Geniet er goed van Lara, zeker ook van de verschillen! (En ja, zelfs als het om het weer gaat)
Liefs, Marijke -
19 September 2012 - 16:10
Kars:
Bonjour madame,
J'ai lu votre rapport et je suis heureux d'entendre que les choses vont bien avec vous. Encore Merci pour les félicitations et les félicitations que vous était le premier ! J'ai hâte au prochain rapport!
xx Kars -
19 September 2012 - 17:03
Ton Van Gorp:
Hoi Lara,
Als collega van jouw vader heb ik al heel wat verhalen gehoord. (Ik zal maar niet vertellen over de grote hoeveelheid kilogrammen in de koffer ;-) want dat zal hij wel niet hebben mogen vertellen). Wie had trouwens de grootste "reis stress" jij of jouw pa?
Ik vind het leuk om jouw verhaal wat te volgen, een aantal jaren geleden heb ik dat ook bij jouw broer gedaan.
Leuke stage trouwens. Geniet er van, speel niet met lucifers (daar komt brand van) en ik hoop dat je veel ervaart in "die vreemde cultuur". -
19 September 2012 - 17:53
Pauline:
Hee Laartje!
Leuk om nu eens eindelijk alles te horen van de afgelopen dagen!!
Fijn dat je zo goed bent ontvangen door iedereen.
Gelukkig is het eten in Mauritius ook prima te doen en bevalt de stage tot nu toe ook goed!
Haha en inderdaad wat een spanning&sensatie momentje zal dat geweest zijn!
Zo te horen heb je het in ieder geval prima voor mekaar (zeker als al die feestdagen er nog eens bij komen!!)
Wanneer ga je ons jaloers maken met de foto's??
Heel veel plezier tijdens je 1e stapavond!! Laat ze maar eens zien wie Lara Bongers is!
Veeeeeel liefs, Pauline -
19 September 2012 - 18:00
Rowie:
haaai zusje,
nounou een heel verhaal
fijn dat je geniet en het naar je zin hebt
leuk om het verhaal zo te lezen
maar begin je toch steeds meer te misssssen !
x jezus ! -
19 September 2012 - 18:19
Hennie:
Hoi Lara,
Mooi verhaal, leuk om te lezen. Inderdaad een fotootje is ook wel mooi.
Ik ben nu al benieuwd naar je volgende belevingen. Geniet van alle mooie dingen.
Kus Hennie (papaaatje). -
19 September 2012 - 18:25
Jolijn:
Oke Lara,
Jij als recame/design/commerciale- achtige student moet toch weten dan een enorm lang stuk tekst zonder plaatjes er niet erg aantrekkelijk uit ziet voor de mens...
Maaar oke omdat jij het bent, ben ik er toch maar aan begonnen.
En ik moet zeggen, ik heb het in een adem uitgelezen. De schrijfstijl is inderdaad (zoals marijke al zei) typisch lara!
Ook leuk om te horen dat daar alleen maar leuke mensen zijn... En dat het daar zo'n mooi weer is... En dat het eten daar zo goedkoop is... En dat daar zoveel feesten zijn... :p (nee hier heerst geeen jaloezie hoor xD)
Okee maar om mijn bericht dan toch maar compact te houden, wil ik alleen nog even zeggen dat ik me nu al verheug op je volgende bericht. En dat je maar is even goed moet genieten van het idee dat dit nog maar het begin is van een hele toffe tijd!
ps: doe de groeten aan die lekkere deutscher ;p
xxxxx Jolijn
-
19 September 2012 - 22:56
Mirjam:
Ha Lara,
Leuk om de belevenissen van je eerste dagen te lezen. Ja, zo word je snel volwassen en zelfstandig als je allerlei zaken zelf moet uitzoeken/oplossen. Maar zo te lezen sla je je daar goed door heen.
Jaloers? wat denk je zelf? Natuurlijk! Wie wil er niet met de herfst in aantocht op een bounty-achtig eiland zitten?
Ik hoop ook dat je wat foto's erop zet hoor. Heb geen facebook, dus........ Bovendien is het leuk als je later een fotoboek laat maken van je waarbenjij.nu belevenissen.
Succes met de stage en de foto's maken, geniet van het heerlijke weer en al het andere goeds dat Mauritius je biedt!
Liefs, Mirjam -
26 September 2012 - 20:21
Helene:
hoi, lara
wil je de volgende keer niet zo lang doen?
want mijn keel is uitgerdoogt
maar wel een leuk verhaal
en ben naar tina -dag geweest en heb 5 tassen vol spullen (roze natuurlijk)
xxx-jes ,hélène -
27 September 2012 - 23:22
Anja:
Liggend op mijn matje, kijkend door een zolderraampje naar de té vroeg donkere en natte hemel, werk ik aan mijn buik-en rugspieren en denk daarbij aan....Mauritius. Pilates moet toch een stuk leuker zijn op het strand, aan een azuurblauwe zee met een evenzo blauwe hemel.....aaahhh, the unbearable lightness of being in Holland. Wish I was there.
Anja
-
30 September 2012 - 13:35
Jeanne:
Ha die Lara,
Leuk om je verhalen te lezen en wat je daar zoal mee maakt. Jammer dat er nog geen foto's op staan. Ben benieuwd naar hoe het daar uit ziet. Die ene foto is wel zo van: Hier zou ik ook wel willen zijn.
Fijn ook dat het allemaal lieve mensen zijn waar je mee te maken hebt. En heel leuk natuurlijk dat je foto's mag maken voor het bedrijf.
En nee, zo hectisch en snel als het hier allemaal gaat, zo gaat het (gelukkig) daar niet. Ik mag dat wel, dat het allemaal wat langzamer en relaxter gaat.
Nou, ik wens je nog een hele goede, fijne, gezellige, leerzame tijd toe en ben benieuwd naar je volgende verslag.
Groetjes,
Jeanne. -
02 Oktober 2012 - 18:48
Jacques:
Hoi Lara
Wat aan de late kant, maar zoals je weet waren we op vakantie en inmiddels zitten we wel weer in ons ritme. Leuk verhaal, al zullen alle belevenissen niet het predicaat "leuk" verdiend hebben. Je heb trouwens een leuke schrijfstijl, prettig om te lezen.
Je maakt al een hoop mee, zeg, zo in een paar dagen. Je zult je zeker niet gaan vervelen en van heimwee zul je nog niet zo snel last hoeven te hebben.
Foto's, ja die willen we graag zien. Er is hier herfstachtig weer voorspeld, dan kunnen wij nog even zwijmelen met gedachtes aan jou aan een bounty-strand.
Wacht niet zo lang met je vervolgverhaal als ik nu voor het eerst gereageerd heb.
Ik beloof beterschap.
Jacques -
05 Oktober 2012 - 23:06
Stefan:
Hoi Lara,
Leuk om je ervaringen te lezen. Wel even een heel andere wereld, waar het rustig aan toe gaat. We blijven je volgen (al is je frequentie van schrijven minder geworden).
Veel plezier nog en pas op dat je niet verbrand!
Groetjes van ons allemaal. -
07 Oktober 2012 - 15:24
Joris:
Joo Laar,
Lees nu pas je verhaal enzo, was een beetje vergeten dat je dat ook nog bijhoudt. Chill om te lezen hoor! Hier in Belgie is het trouwens ook subtropisch warm (binnen).
X Jezus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
