Update vanuit het nederig, groene moslim stulpje!
Blijf op de hoogte en volg Lara
31 Oktober 2012 | Mauritius, Grand Baie
Inmiddels weer een paar weekjes verder, is het weer tijd voor een nieuw verhaal. Jullie zullen je wel afvragen: waarom wacht ze daar nu elke keer zo lang mee? Nou, een antwoord daarop heb ik eigenlijk niet... Ik denk dat ik gewoon even het juiste moment moet vinden. En nu ik officieel nog precies 3 maanden weg ben, vind ik het wel weer een geschikt moment (en het is Halloween en Elsa is jarig, genoeg redenen dat ik het vandaag doe dus).
Laat ik eerst even iets meer over mijn stage vertellen, aangezien daar veel mensen nieuwsgierig naar zijn (althans, dat gevoel heb ik). Eigenlijk is het nog steeds precies hetzelfde als dat ik de vorige keer vertelde en zijn er helaas nog niet veel vorderingen te zien... R wordt momenteel nog steeds gebouwd en ook het grote winkelcentrum ernaast, GBLC genaamd, staat nog half in de steigers. Hierdoor bestonden de afgelopen weken vooral weer uit thuis werken (designen en opdrachten school maken) en af en toe ergens gaan promoten. Dit promoten gaat overigens ook niet altijd van z’n leien dakje, zo moesten wij in het weekend van 19 en 20 oktober een heel weekend lang van vroeg tot laat in S U bij een stand gaan promoten voor R. Op zich wel leuk aangezien Renate en ik hier mochten staan zonder begeleiding, ook dit vertrouwen ze ons dus wel toe. De vrijdag ging erg goed, Renate deelde flyers uit en ik hield praatjes met mensen die geïnteresseerd waren in meer informatie. De zaterdag was echter wat minder, want nadat we de hele stand hadden opgebouwd, kwam een van de managers van S U naar ons toe (gelukkig was Alia er op dat moment nog) die ons vertelde dat wij weer mochten vertrekken, aangezien wij met R naast hun grootste concurrent gevestigd liggen. Daar ging dus helaas weer een dagje buitenshuis werken. Verder ben ik nog steeds verantwoordelijk voor het grafisch design van R. Dat gaat nog steeds goed en ondanks dat ik niet echt een professional ben, mag ik nu zelfs ook voor A Tennis (hun bedrijfspartner) ontwerpjes gaan maken.
Ook al vind ik het ontwerpen erg leuk, de binnenkant van mijn huis begint nu wel een beetje te vervelen. Daarom kijk ik heel erg uit naar de opening, vooral na de miscommunicatie rondom de openingsdata van de 2 gebouwen. Vorige week kregen we namelijk een mail met daarin het nieuws dat de openingsdatum van de shopping mall en daarmee ook van R, werd uitgesteld naar december. Hier schrokken Renate en ik enorm van waardoor wij gelijk hebben gevraagd om een gesprek met het bemiddelingsbureau en R. Na deze mail verstuurd te hebben, kregen we de reactie dat ze een typefout had gemaakt en dat het 31 november had moeten zijn in plaats van december. Toen ik echter weer een mail terugstuurde met de opmerking dat 31 november niet bestond (dankjewel moeders, voor het opmerken hiervan), kwamen we erachter dat de opening van de grote shopping mall 31 oktober zou zijn (vandaag dus): Paniek voor niets!!! Toch hadden we besloten de afspraak door te laten gaan, om alles eens even op een rijtje te zetten, waarna Fabrice de baas vertelde: het is nu stilte voor de storm, maar tijdens en na de opening (12 nov.) zouden we niet eens meer weten wanneer te eten of te slapen. We zullen het dus over 2 weekjes eindelijk écht druk gaan krijgen!
Maar goed, vandaag was de opening van GBLC, die niet erg speciaal was: sommige winkels waren open, sommigen nog niet, verder waren er behalve muziek geen speciale activiteiten (toch wel wat anders dan in Nederland dus). De opening duurt overigens wel een hele week lang en de komende dagen gaan we er ook met R promoten, dus ik ben benieuwd wat dat ons gaat brengen! En hopelijk kan ik dan over een poosje ook wat meer goed/leuk nieuws vertellen over mijn stage. Wat ik overigens wel nog echt even moet vermelden is dat ik het meest verschrikkelijke werk ooit heb moeten doen voor R: aangezien R bijna open gaat, moeten zij ervoor zorgen dat ook het hele team compleet is, ze misten echter nog de masseuse. Nu hadden ze een sollicitante, alleen voordat zij aangenomen kon worden, moest eerst worden beoordeeld over haar massages wel goed waren. Alleen wie wilde hiervoor nou testpersoon zijn? Ik heb me daarom uiteindelijk maar opgeofferd om deze verschrikkelijk zware taak op me te nemen. Het was erg zwaar, maar heb gelukkig dit uur van de massage jureren doorstaan! (en ja, ze was geslaagd, al zou ik liever zeggen van niet, want meer sollicitanten beoordelen zou ik géén probleem vinden).
Genoeg over mijn stage, nu weer wat updates over mijn weekenden. Het weekend van 13 en 14 oktober heb ik weer wat sightseeing gedaan. Op de zaterdag zijn Renate, Martin en ik naar het plaatsje Triolet geweest, de langste stad van Mauritius. In deze plaats ligt ook ‘the triolet shivala’, een klein parkje met de grootste hindoeïstische tempel van Mauritius. Grappig, want zo groot was hij helemaal niet.. (maar misschien ben ik een beetje verwend door de Thaise cultuur). Deze tempel is opgebouwd om de verschillende goden van het hindoeïsme te vereren en dat zijn me er nogal een paar zeg! Deze goden hingen namelijk allemaal in de tweede tempel die we bezochten in Triolet. Ik heb ze stuk voor stuk allemaal op de foto gezet, omdat ik wel erg benieuwd ben naar waar het nu allemaal voor staat. Na deze twee bezienswaardigheden besloten we naar het volgende plaatsje ‘Balaclava’ te gaan, hier zouden ruïnes te zien moeten zijn. Na een poosje op de niet opdagende bus te hebben gewacht, besloten we te gaan liften. Al snel mochten we instappen bij een man die blijkbaar geen woord Engels sprak. Gelukkig kende hij het plaatsje Balaclava wel, maar in plaats van ons naar het culturele gedeelte te brengen, zette hij ons af in een hele dure woonwijk (aangezien we blank waren, dacht hij waarschijnlijk dat we hier wilde zijn???) Hier hebben we een poosje rondgedwaald en vervolgens maar besloten dat we via een binnendoor weg naar het strand zouden gaan. Dit was achteraf een zeer goede beslissing, want doordat we off-road gingen, kwamen we plots uit in een soort van mini jungle met een riviertje. Hier heb ik weer een prachtig stukje natuur op de foto kunnen zetten. Na deze mini-jungle hebben we nog over hekken moeten klimmen en een erg lange weg af moeten lopen, maar dit was zeker de moeite waard, want we kwamen aan op een (weer) prachtig strand helemaal voor onszelf! Hier hebben we de rest van de middag lekker ‘gechillt’. Diezelfde avond gingen we weer op stap in Grand-Baie en voor het eerst had ik het een avond erg leuk gehad tijdens het stappen (want dit viel eigenlijk elke keer heel erg tegen).
De volgende dag gingen we weer met de auto van Ad en Lars op stap naar het zuiden, waar we eerst uitkwamen bij Rivière Noire, hier was onder ander een strandje met een mini eilandje, waar allerlei vissers actief waren. Na deze korte stop zijn we doorgereden naar de streek Charamel, een van de grootste toeristische plekpleisters van Mauritius. De weg hier naartoe was prachtig: een stijl slingerende weg omhoog met mooie natuur en allerlei uitkijkpunten. Eenmaal boven kom je bij de ingang van het Charamel domein. Een groot park waar je je ogen wel open wilt houden. Na een paar kilometer kom je dan uit bij de Cascade Charamel, een indrukwekkende waterval die vanaf 2 punten te zien is en 127 meter in het diepe stort. Nog een paar kilometer verder ligt de ‘gekleurde aarde’, een golvend rotlandschap met allerlei kleuren zand. Dit komt blijkbaar door verschillende vulkaanuitbarstingen en afkoeling van lava in verschillende tempo’s. Je kunt er helemaal omheen lopen en door de zon zie je vanaf verschillende punten verschillende kleuren. Dit was op zich wel leuk om te zien, maar niet zo bijzonder als dat het overal beschreven staat. Na het Charamel park besloten we terug naar huis te gaan, met op de terugweg een tussenstop bij het prachtige ‘Gorges viewpoint’ waar een uitzicht was op: de kust, groene heuvels, het zuidelijkste puntje en de enorme Piton berg. Eenmaal terug in Pointe Aux Cannoniers zijn we weer uit eten geweest bij de vaste Italiaan (wordt een soort traditie geloof ik) en vroeg naar bed gegaan om weer aan een nieuwe week te beginnen.
Het weekend daarna (20/21 oktober) was iets minder speciaal, maar nog steeds erg leuk. Nadat op zaterdag het werk niet door ging, besloten Renate en ik het er maar van te nemen en hebben na een paar uurtjes aan school te werken, weer een dagje op het strand doorgebracht. Die avond werden we door Connie (de collega van Deborah) uitgenodigd om mee uit te gaan in Flic en Flac, een plaatje in het westen waar haar familie woont. Hier zeiden we natuurlijk geen nee op, want stappen in andere plaatsen als Grand-Baie gaat bijna niet door het niet hebben van vervoer. De familie van Connie was erg leuk, want moeders, tantes, nichten en neven gingen allemaal mee de dansvloer op en kuste ons al meteen bij aankomst. Helaas, zo veel zin als ik er in had, zo erg viel het tegen! In de club voelde ik mij totaal niet op mijn gemak door het zelfde riedeltje als altijd: (oude) Mauritiaanse mannen die naar je kijken alsof ze nog nooit eerder een (blanke) vrouw hebben gezien. Hier in het westen is het echter nog een stukje erger, want als je iemand op een aardige manier verzoekt om weg te gaan, proberen ze je daarna gewoon nog 3 keer te benaderen.
De zondag was weer een standaard cultuur snuif dagje met de jongens van beneden en deze keer ging de reis naar... Het Casela Park, ‘het grootste en leukste vogel/dieren park van Mauritius’. Erg leuk geprobeerd, maar het dierenpark was niet veel soeps: binnen de eerste 20 minuten hadden we de ene helft van het hele park al gehad. Daarom besloten we ook maar een fotosafari te doen met de bus van het park, dit was op zich wel geinig, want hier ging je helemaal de berg op, liepen de dieren allemaal los en had je goed de gelegenheid om foto’s te maken. Na deze tour hebben we het andere deel van het park bezichtigd. Het enige wat ik echt heel erg leuk vond aan dit park, waren de grote schildpadden! Het was toegestaan om in hun verblijf te gaan en met ze op de foto te gaan (erg leuk, want net op het moment dat ik met een van de 7 luie schildpadden op de foto wilde kwam ie tot leven en ging ie mooi even model staan!), wat echter niet mocht van de bordjes was bovenop hun gaan zitten, haha, dit heeft dus wel ooit iemand geprobeerd. Na dit park zijn we weer richting huis gegaan en hebben we onderweg nog een paar zoutvelden gezien en daarna zijn we (jawel) weer lekker een hapje gaan eten bij de Italiaan.
En dan nog, last but not least, afgelopen weekend. Een rustig, maar weer leuk weekendje. Op zaterdag ben ik met Renate naar de Botanical garden geweest in pamplemousses, een groot natuurpark. Dit park is echter alleen echt pas leuk als je heel erg van bomen en planten houdt en er interesse in hebt, wat bij mij nu niet echt van toepassing is (die genen heb ik toch jammer genoeg niet echt meegekregen van de ‘van der Venne’ kant). Desondanks was het wel een mooi park, heb ik wat leuke foto’s kunnen maken en heb ik lekker al kletsend met Renate rond geslenterd. Wat wel echt nog steeds stom is hier, zijn de prijzen. Deze verschillen namelijk enorm voor toeristen en residenten bij elke bezienswaardigheid (en wij worden natuurlijk gewoon overal als toerist aangezien en dat terwijl we van die arme studentjes zijn).
Na het bezoek aan de Botanical Garden zijn we snel naar huis gegaan om ons klaar te gaan maken voor de afscheidsbarbecue van Martin (die vandaag is vertrokken) en voor de grote Full Moon party op het eiland Ile Aux Cerfs. Dit was een speciaal georganiseerd feest in het oosten op een eiland, waar je alleen met de boot kon komen. Deze leuke avond zal ik even in paar korte woorden samenvatten: mobiel niet bij, drankjes, verf en stickers, meer drankjes, feesten, dansen in het zand, slippers gestolen, nog meer drankjes, teen gekneusd, gezelligheid, vuurwerk, chinezen, zonsopgang, alleen in de verkeerde boot, stranden bij de VIP parkeerplaats, niemand kennen en een uur verdwaald zijn (en geen mobiel hebben), op blote voeten teruglopen, de rest weer vinden, vredig naar huis en om 8 uur in je bed liggen (klink leuk toch?!?). Zoals je je misschien wel kunt bedenken is die zondag geen dag van bezichtigen, maar gewoon een slapen-op-het-strand-dag, geworden. En na dit weekend brak deze week alweer aan: de week waarin Lara weer nieuwe ervaringen heeft opgedaan en nu alweer zin heeft in de volgende!
Jongens, met mij gaat het goed! En met jullie?
Een lieve en warme (dat kan je wel zeggen ja: god god god, het wordt hier met de dag alsmaar warmer en elke nacht mag ik mijn gratis sauna slaapkamer weer bezoeken, want helaas koelt het nu ook in de nachten niet heel veel meer af, dat is dus even afzien! Maaaaaaaar ik zal niet klagen, want ik weet dat iedereen die dit leest denkt: Ik ben jaloers en Lara, wees blij dat je niet in Nederland zit) groet vanuit Mauritius
p.s. Inmiddels heeft Morris ook plaatsgemaakt voor andere, wat minder leuke, huisdiertjes... Gisteren zat er voor het eerst een mega spin in ons huis. Ik heb hierdoor zo hard gegild, dat Deborah en Patrick beiden hun kamer uitstormden, omdat ze dachten dat ik een monster zag (voor mijn gevoel was dat ook wel echt zo hoor!)
Laat ik eerst even iets meer over mijn stage vertellen, aangezien daar veel mensen nieuwsgierig naar zijn (althans, dat gevoel heb ik). Eigenlijk is het nog steeds precies hetzelfde als dat ik de vorige keer vertelde en zijn er helaas nog niet veel vorderingen te zien... R wordt momenteel nog steeds gebouwd en ook het grote winkelcentrum ernaast, GBLC genaamd, staat nog half in de steigers. Hierdoor bestonden de afgelopen weken vooral weer uit thuis werken (designen en opdrachten school maken) en af en toe ergens gaan promoten. Dit promoten gaat overigens ook niet altijd van z’n leien dakje, zo moesten wij in het weekend van 19 en 20 oktober een heel weekend lang van vroeg tot laat in S U bij een stand gaan promoten voor R. Op zich wel leuk aangezien Renate en ik hier mochten staan zonder begeleiding, ook dit vertrouwen ze ons dus wel toe. De vrijdag ging erg goed, Renate deelde flyers uit en ik hield praatjes met mensen die geïnteresseerd waren in meer informatie. De zaterdag was echter wat minder, want nadat we de hele stand hadden opgebouwd, kwam een van de managers van S U naar ons toe (gelukkig was Alia er op dat moment nog) die ons vertelde dat wij weer mochten vertrekken, aangezien wij met R naast hun grootste concurrent gevestigd liggen. Daar ging dus helaas weer een dagje buitenshuis werken. Verder ben ik nog steeds verantwoordelijk voor het grafisch design van R. Dat gaat nog steeds goed en ondanks dat ik niet echt een professional ben, mag ik nu zelfs ook voor A Tennis (hun bedrijfspartner) ontwerpjes gaan maken.
Ook al vind ik het ontwerpen erg leuk, de binnenkant van mijn huis begint nu wel een beetje te vervelen. Daarom kijk ik heel erg uit naar de opening, vooral na de miscommunicatie rondom de openingsdata van de 2 gebouwen. Vorige week kregen we namelijk een mail met daarin het nieuws dat de openingsdatum van de shopping mall en daarmee ook van R, werd uitgesteld naar december. Hier schrokken Renate en ik enorm van waardoor wij gelijk hebben gevraagd om een gesprek met het bemiddelingsbureau en R. Na deze mail verstuurd te hebben, kregen we de reactie dat ze een typefout had gemaakt en dat het 31 november had moeten zijn in plaats van december. Toen ik echter weer een mail terugstuurde met de opmerking dat 31 november niet bestond (dankjewel moeders, voor het opmerken hiervan), kwamen we erachter dat de opening van de grote shopping mall 31 oktober zou zijn (vandaag dus): Paniek voor niets!!! Toch hadden we besloten de afspraak door te laten gaan, om alles eens even op een rijtje te zetten, waarna Fabrice de baas vertelde: het is nu stilte voor de storm, maar tijdens en na de opening (12 nov.) zouden we niet eens meer weten wanneer te eten of te slapen. We zullen het dus over 2 weekjes eindelijk écht druk gaan krijgen!
Maar goed, vandaag was de opening van GBLC, die niet erg speciaal was: sommige winkels waren open, sommigen nog niet, verder waren er behalve muziek geen speciale activiteiten (toch wel wat anders dan in Nederland dus). De opening duurt overigens wel een hele week lang en de komende dagen gaan we er ook met R promoten, dus ik ben benieuwd wat dat ons gaat brengen! En hopelijk kan ik dan over een poosje ook wat meer goed/leuk nieuws vertellen over mijn stage. Wat ik overigens wel nog echt even moet vermelden is dat ik het meest verschrikkelijke werk ooit heb moeten doen voor R: aangezien R bijna open gaat, moeten zij ervoor zorgen dat ook het hele team compleet is, ze misten echter nog de masseuse. Nu hadden ze een sollicitante, alleen voordat zij aangenomen kon worden, moest eerst worden beoordeeld over haar massages wel goed waren. Alleen wie wilde hiervoor nou testpersoon zijn? Ik heb me daarom uiteindelijk maar opgeofferd om deze verschrikkelijk zware taak op me te nemen. Het was erg zwaar, maar heb gelukkig dit uur van de massage jureren doorstaan! (en ja, ze was geslaagd, al zou ik liever zeggen van niet, want meer sollicitanten beoordelen zou ik géén probleem vinden).
Genoeg over mijn stage, nu weer wat updates over mijn weekenden. Het weekend van 13 en 14 oktober heb ik weer wat sightseeing gedaan. Op de zaterdag zijn Renate, Martin en ik naar het plaatsje Triolet geweest, de langste stad van Mauritius. In deze plaats ligt ook ‘the triolet shivala’, een klein parkje met de grootste hindoeïstische tempel van Mauritius. Grappig, want zo groot was hij helemaal niet.. (maar misschien ben ik een beetje verwend door de Thaise cultuur). Deze tempel is opgebouwd om de verschillende goden van het hindoeïsme te vereren en dat zijn me er nogal een paar zeg! Deze goden hingen namelijk allemaal in de tweede tempel die we bezochten in Triolet. Ik heb ze stuk voor stuk allemaal op de foto gezet, omdat ik wel erg benieuwd ben naar waar het nu allemaal voor staat. Na deze twee bezienswaardigheden besloten we naar het volgende plaatsje ‘Balaclava’ te gaan, hier zouden ruïnes te zien moeten zijn. Na een poosje op de niet opdagende bus te hebben gewacht, besloten we te gaan liften. Al snel mochten we instappen bij een man die blijkbaar geen woord Engels sprak. Gelukkig kende hij het plaatsje Balaclava wel, maar in plaats van ons naar het culturele gedeelte te brengen, zette hij ons af in een hele dure woonwijk (aangezien we blank waren, dacht hij waarschijnlijk dat we hier wilde zijn???) Hier hebben we een poosje rondgedwaald en vervolgens maar besloten dat we via een binnendoor weg naar het strand zouden gaan. Dit was achteraf een zeer goede beslissing, want doordat we off-road gingen, kwamen we plots uit in een soort van mini jungle met een riviertje. Hier heb ik weer een prachtig stukje natuur op de foto kunnen zetten. Na deze mini-jungle hebben we nog over hekken moeten klimmen en een erg lange weg af moeten lopen, maar dit was zeker de moeite waard, want we kwamen aan op een (weer) prachtig strand helemaal voor onszelf! Hier hebben we de rest van de middag lekker ‘gechillt’. Diezelfde avond gingen we weer op stap in Grand-Baie en voor het eerst had ik het een avond erg leuk gehad tijdens het stappen (want dit viel eigenlijk elke keer heel erg tegen).
De volgende dag gingen we weer met de auto van Ad en Lars op stap naar het zuiden, waar we eerst uitkwamen bij Rivière Noire, hier was onder ander een strandje met een mini eilandje, waar allerlei vissers actief waren. Na deze korte stop zijn we doorgereden naar de streek Charamel, een van de grootste toeristische plekpleisters van Mauritius. De weg hier naartoe was prachtig: een stijl slingerende weg omhoog met mooie natuur en allerlei uitkijkpunten. Eenmaal boven kom je bij de ingang van het Charamel domein. Een groot park waar je je ogen wel open wilt houden. Na een paar kilometer kom je dan uit bij de Cascade Charamel, een indrukwekkende waterval die vanaf 2 punten te zien is en 127 meter in het diepe stort. Nog een paar kilometer verder ligt de ‘gekleurde aarde’, een golvend rotlandschap met allerlei kleuren zand. Dit komt blijkbaar door verschillende vulkaanuitbarstingen en afkoeling van lava in verschillende tempo’s. Je kunt er helemaal omheen lopen en door de zon zie je vanaf verschillende punten verschillende kleuren. Dit was op zich wel leuk om te zien, maar niet zo bijzonder als dat het overal beschreven staat. Na het Charamel park besloten we terug naar huis te gaan, met op de terugweg een tussenstop bij het prachtige ‘Gorges viewpoint’ waar een uitzicht was op: de kust, groene heuvels, het zuidelijkste puntje en de enorme Piton berg. Eenmaal terug in Pointe Aux Cannoniers zijn we weer uit eten geweest bij de vaste Italiaan (wordt een soort traditie geloof ik) en vroeg naar bed gegaan om weer aan een nieuwe week te beginnen.
Het weekend daarna (20/21 oktober) was iets minder speciaal, maar nog steeds erg leuk. Nadat op zaterdag het werk niet door ging, besloten Renate en ik het er maar van te nemen en hebben na een paar uurtjes aan school te werken, weer een dagje op het strand doorgebracht. Die avond werden we door Connie (de collega van Deborah) uitgenodigd om mee uit te gaan in Flic en Flac, een plaatje in het westen waar haar familie woont. Hier zeiden we natuurlijk geen nee op, want stappen in andere plaatsen als Grand-Baie gaat bijna niet door het niet hebben van vervoer. De familie van Connie was erg leuk, want moeders, tantes, nichten en neven gingen allemaal mee de dansvloer op en kuste ons al meteen bij aankomst. Helaas, zo veel zin als ik er in had, zo erg viel het tegen! In de club voelde ik mij totaal niet op mijn gemak door het zelfde riedeltje als altijd: (oude) Mauritiaanse mannen die naar je kijken alsof ze nog nooit eerder een (blanke) vrouw hebben gezien. Hier in het westen is het echter nog een stukje erger, want als je iemand op een aardige manier verzoekt om weg te gaan, proberen ze je daarna gewoon nog 3 keer te benaderen.
De zondag was weer een standaard cultuur snuif dagje met de jongens van beneden en deze keer ging de reis naar... Het Casela Park, ‘het grootste en leukste vogel/dieren park van Mauritius’. Erg leuk geprobeerd, maar het dierenpark was niet veel soeps: binnen de eerste 20 minuten hadden we de ene helft van het hele park al gehad. Daarom besloten we ook maar een fotosafari te doen met de bus van het park, dit was op zich wel geinig, want hier ging je helemaal de berg op, liepen de dieren allemaal los en had je goed de gelegenheid om foto’s te maken. Na deze tour hebben we het andere deel van het park bezichtigd. Het enige wat ik echt heel erg leuk vond aan dit park, waren de grote schildpadden! Het was toegestaan om in hun verblijf te gaan en met ze op de foto te gaan (erg leuk, want net op het moment dat ik met een van de 7 luie schildpadden op de foto wilde kwam ie tot leven en ging ie mooi even model staan!), wat echter niet mocht van de bordjes was bovenop hun gaan zitten, haha, dit heeft dus wel ooit iemand geprobeerd. Na dit park zijn we weer richting huis gegaan en hebben we onderweg nog een paar zoutvelden gezien en daarna zijn we (jawel) weer lekker een hapje gaan eten bij de Italiaan.
En dan nog, last but not least, afgelopen weekend. Een rustig, maar weer leuk weekendje. Op zaterdag ben ik met Renate naar de Botanical garden geweest in pamplemousses, een groot natuurpark. Dit park is echter alleen echt pas leuk als je heel erg van bomen en planten houdt en er interesse in hebt, wat bij mij nu niet echt van toepassing is (die genen heb ik toch jammer genoeg niet echt meegekregen van de ‘van der Venne’ kant). Desondanks was het wel een mooi park, heb ik wat leuke foto’s kunnen maken en heb ik lekker al kletsend met Renate rond geslenterd. Wat wel echt nog steeds stom is hier, zijn de prijzen. Deze verschillen namelijk enorm voor toeristen en residenten bij elke bezienswaardigheid (en wij worden natuurlijk gewoon overal als toerist aangezien en dat terwijl we van die arme studentjes zijn).
Na het bezoek aan de Botanical Garden zijn we snel naar huis gegaan om ons klaar te gaan maken voor de afscheidsbarbecue van Martin (die vandaag is vertrokken) en voor de grote Full Moon party op het eiland Ile Aux Cerfs. Dit was een speciaal georganiseerd feest in het oosten op een eiland, waar je alleen met de boot kon komen. Deze leuke avond zal ik even in paar korte woorden samenvatten: mobiel niet bij, drankjes, verf en stickers, meer drankjes, feesten, dansen in het zand, slippers gestolen, nog meer drankjes, teen gekneusd, gezelligheid, vuurwerk, chinezen, zonsopgang, alleen in de verkeerde boot, stranden bij de VIP parkeerplaats, niemand kennen en een uur verdwaald zijn (en geen mobiel hebben), op blote voeten teruglopen, de rest weer vinden, vredig naar huis en om 8 uur in je bed liggen (klink leuk toch?!?). Zoals je je misschien wel kunt bedenken is die zondag geen dag van bezichtigen, maar gewoon een slapen-op-het-strand-dag, geworden. En na dit weekend brak deze week alweer aan: de week waarin Lara weer nieuwe ervaringen heeft opgedaan en nu alweer zin heeft in de volgende!
Jongens, met mij gaat het goed! En met jullie?
Een lieve en warme (dat kan je wel zeggen ja: god god god, het wordt hier met de dag alsmaar warmer en elke nacht mag ik mijn gratis sauna slaapkamer weer bezoeken, want helaas koelt het nu ook in de nachten niet heel veel meer af, dat is dus even afzien! Maaaaaaaar ik zal niet klagen, want ik weet dat iedereen die dit leest denkt: Ik ben jaloers en Lara, wees blij dat je niet in Nederland zit) groet vanuit Mauritius
p.s. Inmiddels heeft Morris ook plaatsgemaakt voor andere, wat minder leuke, huisdiertjes... Gisteren zat er voor het eerst een mega spin in ons huis. Ik heb hierdoor zo hard gegild, dat Deborah en Patrick beiden hun kamer uitstormden, omdat ze dachten dat ik een monster zag (voor mijn gevoel was dat ook wel echt zo hoor!)
-
01 November 2012 - 17:10
Gerry:
Hoi die Lara, ik lees wel je maakt echt van alles mee, dat heet nu stage veel heel ervaring op doen, leuk, minder leuk, en klote. Het is leuk om je te volgen, jij maakt tenminste wat mee, hier in onze kikkerlandje gaat alles fijn zijn gangetje. Wens je meer uitdaging toe in je job en geniet van wat je overkomt daar zo ver weg.
Lekker gillen om een spin, heerlijk toch! Doei en tot je volgende verhaal.
Groetjes uit het herfstachtige/kleurrijke/soms koude Mill Hent en Gerry! -
01 November 2012 - 17:12
Gerry:
deze muts is vergeten om te vragen waar we je foto's kunnen bewonderen, laat je het effe weten?
nieuwe groetjes van tante Gerry! -
01 November 2012 - 19:12
Astrid :
Hoi Lara,
Het is erg leuk om je verslagen te lezen! Fijn dat het goed gaat! Geniet er maar lekker van. Hier is het heel erg herfst, althans vandaag! Groetjes van Tom, Lotte, Joop en Astrid -
01 November 2012 - 21:03
Marijke:
Hee Laar,
Zo, daar ben ik weer eens even goed voor gaan zitten (was nu toch te veelom illegaal op mijn werk te doen...). Vedwalen, helemaal alleen en zonder telefoon? Tja, je wilde toch ervaring opdoen? Dit is er weer eentje die je erbij kunt schrijven. En...... het is goed gekomen!! Nog belangrijker! Hee, is Mo helemaal verdwenen? Of vond hij de spin te angstaanjagend? Fijn dat je dan mensen om je heen hebt; zo zie je maar. Een goede buur..... Hé, dat hebben we vaker gehoord:-)
Fijn dat er nu iets gaat gebeuren wat betreft je stage. Ook al kun je al van alles doen (en dat heet ook stage, toch?) is het echt ook iets van jou om er ook het uiterste uit te slepen. Mooie eigenschap hoor! Ik vind het fijn om te lezen dat je ook geniet van het eiland zelf. Haal eruit wat erin zit Laar, je zult er niet zomaar weer terugkomen. Hoe gaat het trouwens met je duikcursus? Nog onder water geweest? Wel,voordat je dalijk 60 uur per week mag gaan werken (of meer als je ook geen tijd meer hebt om te slapen) geniet ook maar van de zon en de zee! En dan klinkt zo'n slapen-op-het-strand-dag helemaal niet verkeerd hoor! Hier is het pantoffel-met-een-boek-en-kaarsjes-aan-weer.
Liefs, Marijke
-
02 November 2012 - 07:54
Marian:
Hoi buurvrouw Lara,
Wat een geweldig verhaal weer om te lezen. Leuk dat je zoveel kunt bekijken van het eiland, maar hopelijk kun je snel wat meer uit je stage halen. Ik was de 31ste, toen je verhaal binnen kwam al gaan lezen, maar toen was het te laat en ik te moe. Nu heb ik het heerlijk in bed gelezen. Ik wens je nog een geweldige 3 maanden toe en misschien moet je nog vaker naar het strand om minder blank te zijn -
02 November 2012 - 07:58
Marian:
Hoi hoi,
Van mijn vorige berichtje is niet alles geplaatst. Wrs omdat ik een smiley had getikt. Maar alsnog: liefs vanuit een herfstachtig Grave, Marian -
03 November 2012 - 11:28
Jacques:
Hoi Lara
Weer een lang verhaal, zeg, maar we krijgen wel een beeld wat je zoal doet in Mauritius. Bij stage hoort ook dat niet altijd alles van een leien dakje gaat; daar leer je ook van. Zolang er maar beweging is en perspectief dat je je stagedoelen kunt halen.
Nu begin ik zo stilletjes aan wel uit te zien naar foto's! Je kunt wel zeggen dat het er allemaal zo mooi is, maar we willen het ook wel een keer zien!
Blijf genieten, het is NOG maar 3 maanden.
Groet
Jacques -
03 November 2012 - 15:46
Hennie:
Hoi Lara,
In tegenstelling tot daar waar het steeds warmer wordt, is het hier koud en nat en daarbij waait het soms flink. We eten hier al weer regelmatig stamppot maaltijden en balkenbrei.
Geniet dus maar van jullie klimaat want voor je het weet zit je weer in dit kikkerlandje. Wat hier wel mooi is zijn alle prachtige herfstkleuren.
Fijn dat je nu echt kan gaan beginnen waar je stage voor is bedoeld. Daarnaast zag ik prachtige foto's op je Facebook pagina (zelfs van die lieve grote spin). Mooi dat ze daar ook een bukkelpiste (foto Facebook) hebben, pech dat je skies en je stokken niet meer in je koffer pasten.
Verder is het leuk om al je verhalen te lezen van alles wat goed en soms ook niet zo goed gaat, maar dat hoort er waarschijnlijk bij.
Volgende week komt de Sint weer in ons land, kennen ze die daar ook? Of hebben ze daar een andere goedheiligman?
Heel veel groetjes vanuit het nederige, rode, Graafse stulpje.
Liefs, Hennie. -
04 November 2012 - 12:10
Jos En Wilma:
Hallo Lara,
Leuk om je verslag te lezen dit geeft een goed beeld waar je mee bezig bent. Ik begrijp dat de stageopdracht designen goed beoordeeld wordt door de opdrachtgever en dat ze deze waarderen - krijg je toch de bevestiging dat je goed bezig bent. Ook de weekenden vervelen jullie je niet ook fijn om te horen. Ben nog altijd een beetje jaloers dat je deze stage om zo'n prachtig eiland kunt doorbrengen. Dat je nog veel mag leren en genieten tot hoors.
Groetjes Jos en Wilma -
08 November 2012 - 22:09
Mirjam:
Ha Lara,
En ik maar denken dat ik al een reactie had geplaatst, maar nee. Zal de leeftijd wel zijn :)
Het is weer leuk om te lezen waar je allemaal mee bezig bent en wat je verder nog doet in je vrije tijd. Je maakt in ieder geval goed kennis met de Afrikaanse zaken: komt het vandaag niet, dan komt het morgen en waarom willen wij alles altijd zo strak plannen? het komt uiteindelijk vanzelf goed. Als je ergens leert relativeren, dan is het wel in Afrika.
Ben wel erg benieuwd naar de foto's. Ik zal dit weekend eens aan Bastiaan of Lisa vragen of ze me dingen op Facebook kunnen laten zien.
Heb je al gehoord dat Daphne waarschijnlijk stage gaat lopen op St Maarten? Wat ben ik dan een sufferd dat mijn afstudeerstage gewoon in Apeldoorn was!
Nou meid, veel succes met alle ontwerpen en al het geregel en geniet vooral ook van de leuke dingen die er daar zijn. Tja Sinterklaas kennen ze weliswaar niet, maar daar staan wel weer andere leuke dingen tegenover hoor. Volgende jaar komt die man toch gewoon weer naar ons kikkerlandje toe :)
Liefs, Mirjam
-
18 November 2012 - 23:55
Marij:
Dag Lara,
Wat geweldig dat je dit doet en wat leuk om je verhalen te lezen. Vorige week nog in Grave geweest en natuurlijk weer lekker genoten van , jawel, appeltaart met slagroom. En verder natuurlijk ook nog lekker verwend met allerlei andere lekkere dingen en gezellig gekletst. En natuurlijk de verhalen uitgewisseld over onze reizende kinderen. En nu ook in het bezit van je site. Ik hoop dat het je nu echt met je stage bent kunnen starten. Maar het eiland verkennen heeft zo ook zijn charme. Lette heeft de tijd in Nepal er bijna opzitten en komt 29 november weer thuis en heeft ook een fantastische tijd gehad. Janne is nu in Indonesië. Als jij weer terg bent moeten we maar snel wat proberen te plannen om alle ervaringen uit te wisselen. Lara geniet van je tijd daar.
Heel veel liefs van Peter en Marij
-
18 November 2012 - 23:55
Marij:
Dag Lara,
Wat geweldig dat je dit doet en wat leuk om je verhalen te lezen. Vorige week nog in Grave geweest en natuurlijk weer lekker genoten van , jawel, appeltaart met slagroom. En verder natuurlijk ook nog lekker verwend met allerlei andere lekkere dingen en gezellig gekletst. En natuurlijk de verhalen uitgewisseld over onze reizende kinderen. En nu ook in het bezit van je site. Ik hoop dat het je nu echt met je stage bent kunnen starten. Maar het eiland verkennen heeft zo ook zijn charme. Lette heeft de tijd in Nepal er bijna opzitten en komt 29 november weer thuis en heeft ook een fantastische tijd gehad. Janne is nu in Indonesië. Als jij weer terg bent moeten we maar snel wat proberen te plannen om alle ervaringen uit te wisselen. Lara geniet van je tijd daar.
Heel veel liefs van Peter en Marij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
