Letterlijk en figuurlijk een cursus zweten!
Blijf op de hoogte en volg Lara
09 December 2012 | Mauritius, Grand Baie
Ja hoor, daar ben ik dan eindelijk weer: in mijn sportbroekje op het balkon bij aan het komen van 2/3 zeer hectische weken! Ik gok dat deze keer mijn verhaal niet zo lang zal zijn, omdat ik de laatste tijd vooral veel werk en dus weinig tijd heb voor andere leuke dingen. (even een vermelding: ik mag van het bemiddelingsbureau geen namen van bedrijven noemen, daarom noem ik mijn stagebedrijf voortaan: R). Zaterdag 24 november is R dan toch eindelijk zo ver! Weer een uitgestelde datum en je zou bijna denken dat het niet meer zou gaan gebeuren, maar nu is het dan toch ECHT zo ver: R is open en wij kunnen aan de slag. Ik zou jullie dan ook dolgraag vertellen dat het allemaal ontzettend leuk is, maar dat is helaas niet zo. Sinds de opening van R is de werksfeer volledig omgeslagen. De eerste week hebben Renate en ik iedere dag tussen de 11 en 13 uur gewerkt. Dit is op zich niet erg (na al die dagen thuis), maar enige waardering hiervoor zou prettig zijn. In het begin dachten we voornamelijk dat er veel stress heerste bij de bazen waardoor de werksfeer wat minder was en besloten dit een weekje aan te kijken, maar nog steeds gaat niet alles zoals het hoort te zijn. Het ene moment spreken ze zeer positief over ons en ‘zijn we niet te vervangen’ en het andere moment schieten ze uit hun slof om de meest bizarre redenen. Ik merk dat ik dit Mauritiaanse temperament af en toe zeer lastig vind en heb dan het zweet op mijn rug staan (een nog-niet-werkende airco is dan ook niet echt ideaal). Gelukkig zitten er ook positieve kanten aan de opening:
- Ik mag gratis sporten in de club, erg lekker om af en toe alle stress er even uit te rennen, zwemmen, springen en ZWETEN.
- Nieuwe en zeer lieve collegaatjes. Iemand die ik echt even moet benoemen is Aisha, een zeer slimme meid die zelf 8 jaar in India heeft gewoond. Ze is zo gek als een deur (net een Brabander...), foto verslaafd en een kletskous, maar neemt het daarnaast vaak voor ons op. Dit is vooral fijn als de Franse/Engelse taal een barricade is.
- Ik bouw eindelijk een normaal ritme op en leer van niet verwachte situaties.
- Ik kan elke dag in het zonnetje op de fiets naar mijn werk. Een nogal heuvelige route is het wel en als ik op het werk/thuis aankom, zweet ik me helemaal kapot. Maaaaaar straks is fietsen in Nederland appeltje eitje voor mij!
Hoe vaak heb ik het woord zweten nu al gebruikt??
Mijn werkzaamheden in het bedrijf zijn: klanten verwelkomen, hen informatie geven over R (met mijn ontworpen foldertjes! Toch stiekem wel een tof gevoel dat alle klanten van R nu met mijn ontworpen spullen rondlopen), tours geven, administratief werk doen, inschrijvingen en betalingen behandelen en het nog altijd het oude vertrouwde design werk verrichten. Het is niet alles wat we ervan gedacht/verwacht hadden, maar het is nog maar ong. 40 daagjes en daar ga ik het beste van proberen te maken. Ondanks de nare momentjes op het werk, wordt dit wel dubbel zo goed gemaakt door Nederlandse steun en toeverlaat. Sinterklaas vieren over Skype met je hele familie, een pakketje ontvangen met daarin een chocoladeletter en boerenkool eten (jaja! Ik had het nooit durven dromen, maar de moeder en tante van Deborah hebben illegaal boerenkool meegenomen en deze met 2 flinke leverworsten voor ons gekookt afgelopen donderdag) doet toch wel even goed!
Naast werken, zweten en boerenkool eten, heb ik ook nog wat leuke dingen ondernomen. Zo heb ik mijn tweede duik gehad. Het blijft iets bijzonders om te doen en raad dan ook echt iedereen aan om dit ooit eens geprobeerd te hebben als hij/zij de kans heeft/krijgt! Na deze duik heb ik wel veel last van mijn oren gehad, maar dat mag de pret niet drukken, want volgende week ga ik weer! Ook hebben we weer een speciaal feestje gehad bij een kasteel op een lastig te vinden locatie: Chateau De Labourdonnais. Ja dat spreek je niet zo maar even soepel uit als je de taxi belt... Kaartjes voor dit techno feestje fixen, bleek overigens ook niet echt een van de gemakkelijkste klussen te zijn. Op een bepaalde zaterdag wilden Renate en ik een bepaalde krater bezoeken, wat helemaal mis ging doordat bepaalde informatie uit mijn boekje niet klopte. Hierdoor zaten we uiteindelijk in de verkeerde bus en strandden we in Port Louis. Eenmaal toch daar besloten we maar naar de winkel te gaan voor de kaartjes aangezien die niet (in omstreken van) Grand Baie te krijgen waren. Leuk idee, maar we hebben 2,5 uur rondgeslenterd op zoek naar een winkel die volgens iedereen op een andere plek zat en het moment dat we besloten te stoppen met zoeken, liepen we doodleuk langs het desbetreffende winkeltje. En dan denk je wat een mazzel, nou nee: het winkeltje was gesloten. Haha, uiteindelijk de organisatie gebeld en die hebben ze afgeleverd. Ook hebben we het bedevaartsoord in Santa Croix bezocht en dit was: geen drol aan! Het was een ontzettend lelijke kerk met veel grauw en grijs. Naast deze kerk stond de praalgraf van Père Laval. Laval was een arts die bekend stond om zijn mysterieus helende krachten en als je nu zijn beeld op het graf aan zou raken zouden al je kwalen spontaan genezen. Denk alleen niet dat Laval Nederlands spreekt, heb namelijk nog steeds last van verkoudheid!
Ook heb ik voor het eerst in mijn leven links gereden met het stuur rechts! Ik en Renate besloten namelijk om op een vrije donderdag een auto te huren en wat sightseeing te gaan doen in het zuiden. In het begin dacht ik dat het een grote ramp zou gaan worden, maar eigenlijk ging het allemaal redelijk automatisch! Zelfs de rijstijl van Mauritianen heb je binnen no-time onder de knie, gewoon een grote chaotische bende: inhalen op de meest onmogelijk momenten, toeteren naar alles wat los en vast zit, te hard rijden en ga zo nog maar even door. Het enige wat af en toe nog wel eens fout ging, was de richtingsaanwijzer aanzetten: elke keer als ik afsloeg deed ik de ruitenwissers aan... ook leuk! Deze dag was overigens ook weer erg leuk en succesvol. Eerst zijn we naar Beau Bassin en Rose Hill gegaan, twee drukke steden met veel auto’s en gebouwen. Dit was echter niet de reden dat we er heen gingen, want blijkbaar was er achteraf een straatje met daarin een park genaamd: Jardin de Balfour. Een parkje om ‘even aan de stadsdrukte te ontkomen’, apen te zien en uitzicht te hebben op een PRACHTIGE waterval: het leek echt net Jungle Book. Erg bijzonder, want hier doen ze op toeristisch gebied helemaal niets mee. Na deze twee steden zijn we doorgereden naar Quatre Bornes, ook een drukke stad met een zeer grote en goedkope textielmarkt. Leuk om een keer doorheen gewandeld te hebben, maar nog steeds niet altijd even prettig als ‘blanke’. Hierna zijn we doorgereden naar Curepipe en Floreal. Hiertussen ligt de vulkaankrater Trou Aux Cerfs (jep, de krater die wij in een eerdere poging al probeerden te bezoeken) op een steile berg. De krater is cirkelvormig, 100 meter diep en je kunt er omheen lopen (of rennen: veel Mauritianen die op dit bergje hardlopen). De vulkaan is dood en er zijn veel planten in de krater gegroeid, niet erg bijzonder, maar ook weer leuk om gezien te hebben. Daarnaast was het uitzicht vanaf deze berg wel weer mooi om te zien. Last but not least zijn we doorgereden naar een schattig afgelegen strandje aan de westkust (ben de naam eventjes kwijt, maar ik denk: La Preneuse) om even te relaxen. Het is daar blijkbaar erg mooi om te snorkelen en de zonsondergang te bekijken.
Verder heb ik ook weer een feestdag mee mogen maken, deze keer: Divali. Het grootste Hindoe festival van het licht: met viert de overwinning van licht over donker, van goed over kwaad. Tijdens dit feest branden en hangen er lichtjes overal langs paden, in tuinen, op gevels en om huizen en tempels. Wij bezochten deze dag Triolet, de stad die ik al een keer eerder had bezocht. Heel veel mensen in deze lange stad deden hun best om het mooist verlichte huis te hebben en lekkere hapjes uit te delen. Ook mogen kinderen deze dag/avond vuurwerk afsteken, dus dit was er ook genoeg te zien. Zekerste weten was dit weer een van de mooiere/speciale dingen om te zien en kreeg ik ondanks dat het een heel ander feest is en het rond de 25 graden is al een beetje een kerstgevoel!
Tot slot hebben we dit weekend met ons huis een tuinfeestje gehad met fakkels (niet een zeer groot succes aangezien er bijna niemand op kwam dagen). En heb ik vandaag ook heel veel wit gezien, niet in termen van sneeuw, maar (sorry jongens) in termen van wit zand. Ik heb namelijk vandaag een heerlijk dagje op het strand gehad in Trou aux Biches, een van de mooiste stranden van Mauritius.
Ik hoop dat de komende weken op stage weer wat leuker worden en dat ik nog veel leuks kan gaan beleven. Want ondanks mijn eerste heimwee momentjes, wil ik er hier toch echt nog even flink genieten voordat ik alweer terug moet! Jullie horen snel weer van me.
Kus Lara (die inmiddels verhuisd is naar haar sauna kamertje en weer lekker zit te zweten)
- Ik mag gratis sporten in de club, erg lekker om af en toe alle stress er even uit te rennen, zwemmen, springen en ZWETEN.
- Nieuwe en zeer lieve collegaatjes. Iemand die ik echt even moet benoemen is Aisha, een zeer slimme meid die zelf 8 jaar in India heeft gewoond. Ze is zo gek als een deur (net een Brabander...), foto verslaafd en een kletskous, maar neemt het daarnaast vaak voor ons op. Dit is vooral fijn als de Franse/Engelse taal een barricade is.
- Ik bouw eindelijk een normaal ritme op en leer van niet verwachte situaties.
- Ik kan elke dag in het zonnetje op de fiets naar mijn werk. Een nogal heuvelige route is het wel en als ik op het werk/thuis aankom, zweet ik me helemaal kapot. Maaaaaar straks is fietsen in Nederland appeltje eitje voor mij!
Hoe vaak heb ik het woord zweten nu al gebruikt??
Mijn werkzaamheden in het bedrijf zijn: klanten verwelkomen, hen informatie geven over R (met mijn ontworpen foldertjes! Toch stiekem wel een tof gevoel dat alle klanten van R nu met mijn ontworpen spullen rondlopen), tours geven, administratief werk doen, inschrijvingen en betalingen behandelen en het nog altijd het oude vertrouwde design werk verrichten. Het is niet alles wat we ervan gedacht/verwacht hadden, maar het is nog maar ong. 40 daagjes en daar ga ik het beste van proberen te maken. Ondanks de nare momentjes op het werk, wordt dit wel dubbel zo goed gemaakt door Nederlandse steun en toeverlaat. Sinterklaas vieren over Skype met je hele familie, een pakketje ontvangen met daarin een chocoladeletter en boerenkool eten (jaja! Ik had het nooit durven dromen, maar de moeder en tante van Deborah hebben illegaal boerenkool meegenomen en deze met 2 flinke leverworsten voor ons gekookt afgelopen donderdag) doet toch wel even goed!
Naast werken, zweten en boerenkool eten, heb ik ook nog wat leuke dingen ondernomen. Zo heb ik mijn tweede duik gehad. Het blijft iets bijzonders om te doen en raad dan ook echt iedereen aan om dit ooit eens geprobeerd te hebben als hij/zij de kans heeft/krijgt! Na deze duik heb ik wel veel last van mijn oren gehad, maar dat mag de pret niet drukken, want volgende week ga ik weer! Ook hebben we weer een speciaal feestje gehad bij een kasteel op een lastig te vinden locatie: Chateau De Labourdonnais. Ja dat spreek je niet zo maar even soepel uit als je de taxi belt... Kaartjes voor dit techno feestje fixen, bleek overigens ook niet echt een van de gemakkelijkste klussen te zijn. Op een bepaalde zaterdag wilden Renate en ik een bepaalde krater bezoeken, wat helemaal mis ging doordat bepaalde informatie uit mijn boekje niet klopte. Hierdoor zaten we uiteindelijk in de verkeerde bus en strandden we in Port Louis. Eenmaal toch daar besloten we maar naar de winkel te gaan voor de kaartjes aangezien die niet (in omstreken van) Grand Baie te krijgen waren. Leuk idee, maar we hebben 2,5 uur rondgeslenterd op zoek naar een winkel die volgens iedereen op een andere plek zat en het moment dat we besloten te stoppen met zoeken, liepen we doodleuk langs het desbetreffende winkeltje. En dan denk je wat een mazzel, nou nee: het winkeltje was gesloten. Haha, uiteindelijk de organisatie gebeld en die hebben ze afgeleverd. Ook hebben we het bedevaartsoord in Santa Croix bezocht en dit was: geen drol aan! Het was een ontzettend lelijke kerk met veel grauw en grijs. Naast deze kerk stond de praalgraf van Père Laval. Laval was een arts die bekend stond om zijn mysterieus helende krachten en als je nu zijn beeld op het graf aan zou raken zouden al je kwalen spontaan genezen. Denk alleen niet dat Laval Nederlands spreekt, heb namelijk nog steeds last van verkoudheid!
Ook heb ik voor het eerst in mijn leven links gereden met het stuur rechts! Ik en Renate besloten namelijk om op een vrije donderdag een auto te huren en wat sightseeing te gaan doen in het zuiden. In het begin dacht ik dat het een grote ramp zou gaan worden, maar eigenlijk ging het allemaal redelijk automatisch! Zelfs de rijstijl van Mauritianen heb je binnen no-time onder de knie, gewoon een grote chaotische bende: inhalen op de meest onmogelijk momenten, toeteren naar alles wat los en vast zit, te hard rijden en ga zo nog maar even door. Het enige wat af en toe nog wel eens fout ging, was de richtingsaanwijzer aanzetten: elke keer als ik afsloeg deed ik de ruitenwissers aan... ook leuk! Deze dag was overigens ook weer erg leuk en succesvol. Eerst zijn we naar Beau Bassin en Rose Hill gegaan, twee drukke steden met veel auto’s en gebouwen. Dit was echter niet de reden dat we er heen gingen, want blijkbaar was er achteraf een straatje met daarin een park genaamd: Jardin de Balfour. Een parkje om ‘even aan de stadsdrukte te ontkomen’, apen te zien en uitzicht te hebben op een PRACHTIGE waterval: het leek echt net Jungle Book. Erg bijzonder, want hier doen ze op toeristisch gebied helemaal niets mee. Na deze twee steden zijn we doorgereden naar Quatre Bornes, ook een drukke stad met een zeer grote en goedkope textielmarkt. Leuk om een keer doorheen gewandeld te hebben, maar nog steeds niet altijd even prettig als ‘blanke’. Hierna zijn we doorgereden naar Curepipe en Floreal. Hiertussen ligt de vulkaankrater Trou Aux Cerfs (jep, de krater die wij in een eerdere poging al probeerden te bezoeken) op een steile berg. De krater is cirkelvormig, 100 meter diep en je kunt er omheen lopen (of rennen: veel Mauritianen die op dit bergje hardlopen). De vulkaan is dood en er zijn veel planten in de krater gegroeid, niet erg bijzonder, maar ook weer leuk om gezien te hebben. Daarnaast was het uitzicht vanaf deze berg wel weer mooi om te zien. Last but not least zijn we doorgereden naar een schattig afgelegen strandje aan de westkust (ben de naam eventjes kwijt, maar ik denk: La Preneuse) om even te relaxen. Het is daar blijkbaar erg mooi om te snorkelen en de zonsondergang te bekijken.
Verder heb ik ook weer een feestdag mee mogen maken, deze keer: Divali. Het grootste Hindoe festival van het licht: met viert de overwinning van licht over donker, van goed over kwaad. Tijdens dit feest branden en hangen er lichtjes overal langs paden, in tuinen, op gevels en om huizen en tempels. Wij bezochten deze dag Triolet, de stad die ik al een keer eerder had bezocht. Heel veel mensen in deze lange stad deden hun best om het mooist verlichte huis te hebben en lekkere hapjes uit te delen. Ook mogen kinderen deze dag/avond vuurwerk afsteken, dus dit was er ook genoeg te zien. Zekerste weten was dit weer een van de mooiere/speciale dingen om te zien en kreeg ik ondanks dat het een heel ander feest is en het rond de 25 graden is al een beetje een kerstgevoel!
Tot slot hebben we dit weekend met ons huis een tuinfeestje gehad met fakkels (niet een zeer groot succes aangezien er bijna niemand op kwam dagen). En heb ik vandaag ook heel veel wit gezien, niet in termen van sneeuw, maar (sorry jongens) in termen van wit zand. Ik heb namelijk vandaag een heerlijk dagje op het strand gehad in Trou aux Biches, een van de mooiste stranden van Mauritius.
Ik hoop dat de komende weken op stage weer wat leuker worden en dat ik nog veel leuks kan gaan beleven. Want ondanks mijn eerste heimwee momentjes, wil ik er hier toch echt nog even flink genieten voordat ik alweer terug moet! Jullie horen snel weer van me.
Kus Lara (die inmiddels verhuisd is naar haar sauna kamertje en weer lekker zit te zweten)
-
09 December 2012 - 21:18
Hennie:
Hoi Lara,
Mooi verhaal met positieve en wat mindere belevingen.
Hoort er allemaal bij. Bij ons was het inderdaad ook wit, inmiddels weer weg en de temperaturen zijn weer boven 0. Reageer later nog wat uitgebreider.
Groetjes xxx Hennie. -
09 December 2012 - 22:39
Joris:
Zwetah is lekkalekka -
10 December 2012 - 21:45
Mirjam:
Ha Lara,
Nou zweten doen we hier niet hoor, of het moet van de opvliegers zijn :)
Afgelopen weekend een dik pak sneeuw in Grave, we hebben er zelfs een sneeuwman van gemaakt die voor het raam stond. Inmiddels is er nog een hompje sneeuw over.
Goed van je dat je de positieve dingen blijft zien ondanks de dingen die wat minder soepel lopen en niet zo leuk zijn. Zo te lezen heb je in ieder geval wel steun aan de mensen om je heen.
Het eiland biedt toch meer dan je in eerste instantie zou zegge geloof ik. Je verhalen klinken goed in ieder geval.
Heel veel succes met de laatste weken, wat gaat de tijd toch snel! Ja en die heimwee momentjes.... die horen er toch wel bij. Die komt iedereen op een bepaald moment wel tegen. Zal je zien dat wanneer je straks weer in het koude Nederland bent, dat je Fernweh krijgt. Zo noemen de Duitsers het als je heimwee krijgt naar bijvoorbeeld je verre vakantie (of stage in jouw geval).
Succes op je stagebedrijf R en geniet van de leuke dingen die voorbij komen!
Liefs van Mirjam
-
13 December 2012 - 19:55
Buurvrouw Marian:
Lieve Lara,
Al weer zo'n lekker lang verhaal. Heel leuk om te lezen, maar ik heb er wel wat dagen voor nodig. Gelukkig dat je ook zo geniet van de leuke dingen. Hier was het inderdaad erg koud de afgelopen week, geef mij toch de warmte maar. Geniet nog van de laatste weken en ik wens je heel fijne kerstdagen en een goed begin van het nieuwe jaar.
Liefs, Marian -
16 December 2012 - 19:46
Gerry:
Hai die Lara,
Het is toch weer een heel verhaal geworden, en ondanks niet altijd leuke ervaringen voor jou is het toch fijn om je te volgen. Heimwee tja dat is echt heel vervelend maar niet gek toch, normaal menselijke emotie.
Ik hoorde van Hennie dat je binnenkort nog wel echt vakantie gaat vieren, geniet ervan en vergeet dan maar die lastige/ontevreden bazen, en geniet van je successen.
Hier branden de lichtjes weer in de kerstboom, en branden de kaarsjes weer elke avond, knus hoor.
Hoe vieren ze daar kerstmis?
Lara een fijne kerst daar zo ver weg, en een knallend nieuw jaarfeest! Op het zonnige witte stranden eiland.
Tot in 2013 groetjes uit het Millse! -
22 December 2012 - 14:01
Jacques:
Ha Lara
Ik zal niets meer zeggen over de tijd die er zit tussen twee verslagen, want nu ben ik zelf aan de zeer late kant om te reageren. Sorryyyyyyyyyy.
Uiteenlopende ervaringen, zo te lezen, met leuke dingen, maar ook zaken die tegenvallen. Het hoort er wel bij. Belangrijk is hoe je daar mee omgaat. Daar leer je van. Maar volgens mij zit dat wel snor bij jou. Er is blijkbaar toch nog veel te zien op het eiland. Had ik niet zo in de gaten. Mauritius klinkt zo "klein". Wel heel leuk dat je lokale tradities mee maakt.
Wij gaan hier de kerst in, met natte en lenteachtige temperaturen. Lijkt me apart voor jou om het eens in tropische omstandigheden mee te maken. Kennelijk is het daar ook "wit", maar dan aan de oceaan.
Fijne kerst en jaarwisseling en alvast alle goeds toegewenst voor 2013.
Grave komt weer in zicht.
Liefs
Jacques -
24 December 2012 - 20:38
Marijke:
Hee lieve Laar,
terwijl Hennie zojuist een heerlijke Irish coffee heeft gemaakt (onze traditie op kerstavond - had ook met DOM kunnen zijn), voelt het wel een beetje vreemd dat het alweer kerst is. De temperatuur is er niet naar; 12 graden; echt "warm". Zal jou vreemd in de oren klinken maar met al die regen wordt het er hier niet kerstiger op..... Het gazon (voor zover je daar nu nog van kunt spreken) is zo drassig dat het werkelijk klunen is naar het tuinhuis. Kun je toch maar beter af en toe een paar uurtjes op het strand doorbrengen:-)
Inmiddels al weer helemaal met je bijgepraat en weten we dat je een doorzetter bent en het heus wel gaat volhouden. De Mauritiaanse cultuur zal niet de jouwe worden. Fijn dat je er een leuke nieuwe Italiaanse collega bij hebt. En goed van je dat je je ook op de leuke dingen richt. Nog een paar weken doorpakken en dan kun je gaan genieten van je welverdiende "vakantie".
We hebben vandaag pas (!) je laatste verhaal voor oma B. uitgeprint. Oma was er helemaal blij mee; kon ze het vanavond gaan lezen.... vond ze naast het volgen van de kerstdienst een mooie avondvulling voor kerstavond. Lief he!
Hopelijk heb je zondag een leuke dag gehad met het verder verkennen van Mauritius en wens ik je succes de komende dagen met "zweten". Tot op skype!
Liefs, Marijke
-
30 December 2012 - 12:40
Marij :
Dag Lara,
Inmiddels ik Kerst al weer verleden tijd en hopelijk heb je het Nederlandse kerstgevoel niet al te zeer gemist. Kun je volgend jaar extra genieten. Nu nog een jaarwisseling in Mauritius en dan zit je tijd daar er al weer voor een groot gedeelte op en heb je alle ontberingen, het lange wachten, onaardige bazen, de hitte, het heimwee gevoel overwonnen. En dat is toch een geweldig gevoel. Ik ben trots op je. Hopelijk kun je nu sinds de opening nog veel ervaringen opdoen. Maar ook nog lekker genieten van al het moois wat daar ook te zien is als ik je verhalen lees.Lette en Janne zijn inmiddels weer allebei thuis met ontzettend veel mooie verhalen herinneringen en dat is dus ook genieten voor ons. Lieve Lara, ik hoop dat je het jaar daar goed afsluit en dan kan 2013 voor jou niet meer stuk met Nederland weer in het verschiet.
Heel veel liefs ook van Peter, Lette en Janne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
